- FAIDA
- FAIDAal. FEIDA, Germ. FHEDE et FEIDE, i. e. inimicitia, non quaevis, verum capitalis illa, apud Germanos olim ceterosqueve Septentrionales populos vigens: qui privatas inimicitias per totam cognationem diffundentes, gentiles illas fecêrunt et hereditarias. Tacit. de mor. Germ. Suscipere, inquit, tam inimicitias, seu patris, seu propinqui, quam amicitias necesse est. Tum enim homicidia non iudicis sententiâ, sed dextrâ et furore consanguineorum interfecti, poenas pro arbitrio deposcentium, luebantur. Sublatus aegre tandem barbarus mos, pluribus legibus coercitus, quales crebro habentur inter Salicas, Longobardicas, Francicas aliasque exoticas antiquas, etiam in Capitulis Caroli et Ludovici. Morem gerendae, ac componendae Faidae, vide apud Henr. Spelmann. Gloss. Archaeol.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.